- Hippolytusbuurt 19 – Vanouds de handschoen
door Elly Peeters
Achter de imposante dubbele gevel uit 1790 van Hippolytusbuurt 17 & 19 zitten twee oudere huizen verborgen. In het rechter woonde ooit een jonkvrouw die nog een appeltje te schillen had met Frederik Hendrik; een belastingpachter die een aanslag op zijn leven wist te verijdelen en in beide een notaris, die een financiële chaos achterliet. Verder dreef de broer van bestseller-auteur Nicolaas Beets, er een gerenommeerde boekhandel. In de oorlog zorgde een nazi-clubhuis er voor de nodige ophef voor de deur. Lees hier meer….
- Vlamingstraat 42 – Het straatje van Vermeer met de ‘penspoort’
Corrie den Hengst, in samenwerking met Els Kemper
Vlamingstraat 42, een groot en nogal deftig uitziend huis dat omstreeks 1875 werd gebouwd, lijkt in niets op zijn beroemde voorganger, het pand met steeg ernaast dat bekend werd als “het straatje van Vermeer”. De kunsthistoricus Frans Grijzenhout wist het een paar jaar geleden zeker: dit was de plek van het ietwat bouwvallig uitziende woonhuis, dat Johannes Vermeer schilderde zonder ergens op het schilderij te noteren waar het stond. Maar een aanwijzing was er wel: voor Vermeer was het bekend terrein, want zijn tante Ariaentje woonde er. Misschien was zij degene die op het schilderij in de deuropening zit met een herstelwerkje onder handen. Op de stoep spelen kinderen.
In het huis van nu wonen ook weer kinderen, die op straat spelen. Voor de passerende toeristen is dat niet genoeg. Die kijken altijd een beetje teleurgesteld, als ze op deze plek niets meer van het schilderij herkennen. Lees hier meer….
- Choorstraat 45 – Voormalige joodse slagerij
Kees van der Wiel
Achter de oude trapgevel met natuurstenen banden en geblokte ontlastingsbogen van Choorstraat 45 zat voor de Tweede Wereldoorlog enige generaties lang een joodse slagerij. De betreffende familie is vrijwel geheel in Auschwitz en Sobibor om het leven gebracht. Boven het poortje naast het huis zit een gevelsteen met het jaartal 1639. Het is echter zeer de vraag of dit het echte bouwjaar aangeeft. Het huis is al sinds halverwege de 18e eeuw in gebruik als winkelpand. Lees hier het hele verhaal….
- De verdwenen Paradijspoort
door Kees van der Wiel
De Paradijspoort is nu een deel van de Delftse koopgoot In de Veste. De naam komt van een oud smal slopje dat ooit op ongeveer dezelfde plaats tussen de Pieterstraat en de Gasthuislaan heeft gelegen in de dichtbewoonde armenbuurt die een halve eeuw geleden is ‘gesaneerd’ (c.q. gesloopt) voor het huidige winkelcentrum. Het steegje is in zijn geschiedenis meerdere malen uit zijn eigen as verrezen. Echt paradijselijk was het wonen er niet. Een twaalf jaar oud verhaal grondig vernieuwd. Lees hier het hele verhaal….
- Rietveld 83-89 – Voormalig hofje Kris-Kras, kerkgebouw en kruidentuin
door Kees van der Wiel
Rietveld 83-89 is vlak voor de oorlog gebouwd en ziet er niet bijzonder uit, maar de plek waar het staat heeft wel een bijzondere geschiedenis. Ooit stond hier het kerkgebouw van het curieuze kerkgenootschap Christo Sacrum, dat in 1838 werd verbouwd tot complex pauperwoningen met de bijnaam Kris-Kras. Een eeuw later werd het gesloopt om plaats te maken voor een bedrijfgebouw van de Delftsche Melkcentrale. Twee eeuwen voor de kerk hier verrees, was het de kruidentuin waar apotheker Dirck Cluyt bijen bestudeerde en inspiratie opdeed voor zijn Hortus Botanicus in Leiden. Lees hier het hele verhaal….
- Oosteinde 167 – De Swarte Pot
door George Buzing en Kees van der Wiel
Het huis met tuitgeveltje op de hoek van het Oosteinde en de noordzijde van de Molslaan heet al eeuwen ‘De Swarte Pot’. Het dateert in oorsprong nog van voor de grote stadsbrand in 1536. Ooit was het veel groter, maar in 1614 werd het gevierendeeld. De naam verwijst vermoedelijk niet naar een pottenbakkerij, maar eerder naar een koperslagerij, want in de oudste vermeldingen heet het ook wel “De Cooperen Pot”. In vroeger tijden was het heel lang een slijterij en daarvoor een kroeg, maar ook een kaaswinkel, schoenmakerswerkplaats en een bakkerij. Lees hier het hele verhaal….
- Choorstraat 44/46 – Voorheen De Adelaar en De Ketel
door Kees van der Wiel
Nu lijkt het een obscure lampenwinkel, waar je geen lamp kunt kopen, voorheen was het meer dan een eeuw een kledingzaak van joodse winkeliers, die ooit begon als schamele uitdragerij in de Cellebroerstraat. In 1898 konden de uitbaters zich hier op de hoek de bouw van een nieuw winkelpand veroorloven, waarna de zaak zich uitbreidde naar twee belendende panden. Tot in de oorlog het noodlot toesloeg. Het pas getrouwde winkelierspaar werd in Auschwitz om het leven gebracht. Overlevende familieleden begonnen na de oorlog een doorstart, maar ook toen bleek het lot hun niet gunstig gezind. Lees hier het hele verhaal….
- Koornmarkt 69, ‘t Gulden of Springende Paert
door Kees van der Wiel
Het ruim tien jaar oude verhaal over Koornmarkt 69 is vrij ingrijpend herzien en uitgebreid. Het voormalig RIAGG-bureau blijkt onder meer de drukkerij te zijn geweest van de Delftsche Courant en een eeuw later van de verzetsbladen Trouw en Veritas. Ook was het het woonhuis van een der eerste vrouwenactivistes in Delft en van een opvliegende schoolmeester die talloze leerboeken op zijn naam heeft. Lees hier het hele verhaal…..
- Oude Delft 62 – “HUIZE OD62”
door Magda Meijsing
Oude Delft 62 is begin 17e eeuw gebouwd op het achtererf van de opgeheven brouwerij de Handboog. Het was in de loop der eeuwen onder andere het huis van een rijke koopmansweduwe, diverse steenhouwers en schilders, een ambitieuze meubelmaker die de gevel in 1861 liet vernieuwen en de graficus Rijk van Lavieren, die in de 20e eeuw hier een kunstgalerie aan huis had. Lees hier het hele verhaal…..
- Oosteinde 66 / ’t Carto – Hooipoort of Jan Tapperenpoort
door Kees van der Wiel
Aan het einde van het Oosteinde vlakbij de Oostpoortschool is een poortje dat naar het speelveldje ’t Carto leidt. In vroeger eeuwen was dit een ideale vestigingsplaats voor stadsboeren dichtbij de weilanden buiten de Oostpoort. Aan het einde van de 19e eeuw werd de poort bomvol gebouwd met kleine huisjes die alles te wensen overlieten. Begin vorige eeuw zag de Hervormde diaconie er een idyllische hofje ‘Avondrust’ in voor bejaarden. Nu staat er nog een huis: Oosteinde 66. Lees hier het hele verhaal…..